Wojtczak Jarosław. Bannockburn, 1314

Bellona, 2003. — 209 p. — (Historyczne Bitwy).The Battle of Bannockburn on 23 and 24 June 1314 was a victory of the army of King of Scots Robert the Bruce over the army of King Edward II of England in the First War of Scottish Independence. Though it did not bring overall victory in the war, which would go on for 14 more years, it was a landmark in Scottish history. King Edward invaded Scotland after Bruce demanded in 1313 that all supporters still loyal to ousted Scottish king John Balliol acknowledge Bruce as their king or lose their lands. Stirling Castle, a Scots royal fortress occupied by the English, was under siege by the Scottish army. King Edward assembled a formidable force of soldiers from England, Ireland and Wales to relieve it — the largest army ever to invade Scotland. This attempt failed when he found his path blocked by a smaller army commanded by Bruce. The Scottish army was divided into three divisions of schiltrons commanded by Bruce, his brother Edward Bruce, and his nephew, the Earl of Moray. After Robert Bruce killed Sir Henry de Bohun on the first day of the battle, the English were forced to withdraw for the night. Sir Alexander Seton, a Scottish noble serving in Edward's army, defected to the Scottish side and informed them of the English camp's position and low morale. Robert Bruce decided to launch a full-scale attack on the English forces and to use his schiltrons again as offensive units, a strategy his predecessor William Wallace had not used. The English army was defeated in a pitched battle which resulted in the deaths of several prominent commanders, including the Earl of Gloucester and Sir Robert Clifford, and capture of many others.
Znakomita, wciągająca, barwna publikacja nie tylko dla fanów historii, ale i wszelkich miłośników dziejów rycerstwa i rycerskości. W 1314 roku Szkoci odnieśli druzgocące zwycięstwo nad wojskami króla Anglii Edwarda II. W jego wyniku na wiele lat, gnębione dotychczas przez południowych sąsiadów, Królestwo Szkocji uzyskało pełną niepodległość zniweczoną dopiero unią personalną Stewartów. Autor w pasjonujący i obrazowy sposób opisuje dzieje Szkocji i jej stosunków z Anglią, nie zapominając o wprowadzeniu w sytuację jaka panowała na Wyspach Brytyjskich przed i po bitwie. Przedstawia bohaterów tamtych wydarzeń: Williama Wallace'a, Roberta de Bruce oraz Edwarda Długonogiego. Gray i jego rycerze ruszyli naprzód i za chwilę nadziali się na ostrza włóczni. Pierwsza fala atakujących odbiła się od szkockiego wału. Wielu rycerzy zginęło, inni, zrzuceni z koni, dostali się w ręce Szkotów, wśród nich sir Thomas Grey. Anglicy cofnęli się, przegrupowali i natarli ponownie. Tym razem nie udało im się przełamać szkockiego szyku. Clifford przez jakiś czas ponawiał szarże. Były one jednak za każdym razem słabsze z powodu strat, zmęczenia i coraz większej liczby zabitych koni i ludzi zalegających na drodze natarcia.