Milano: Ulrico Hoepli, 1930. — 538 p.
Primum est inquirendum ubinam Graeci vetustiores iuris criminalis fontem posuerint , unde scilicet legum earumque sanctionis repeterent auctoritatem. Procul dubio est hanc illos non aliunde duxisse quam ex Numine divino , quod iustitiae universae Pons est et norma suprema.
Homerica aetate non scriptis utebantur legibus, sed more institutisque maiorum et voluntate principum rebus ipsis dictantibus expressa , ita ut magistratus illa aetate magis quam Ciceronis (4) leges loquentes essent, quae facienda iubent prohibentqu e contraria. Mores institutaque maiorum religiose custodiebantur et posteris tradebantur, uti supra dictum est, appellata.